Σε κάποια πόληΣούρουπο… βροχή… μόνη στους δρόμους κάποιας πόλης , γύρω μου άνθρωποι , νέοι , γέροι , παιδιά…φωνές και γω χαμένη, βουτηγμένη στη σιωπή. Με μια ομπρέλα να με προστατεύει απ’ τη βροχή; Ένα χέρι ξάφνου με ταρακουνάει «Ε! Νεφέλη! Δεν ακούς, που τρέχει ο νους σου, πάλι στα σύννεφα;» Σύννεφα… επαναλαμβάνω … «Ναι στα σύννεφα…» «Αχ! Βρε Νεφέλη! Αλλά που ακούστηκε σύννεφο με ομπρέλα ε αυτό δεν ξαναέγινε!» Έμεινα να κοιτώ μια τον ουρανό που έφευγε , και μια την ομπρέλα . Αλλά δεν την έκλεισα , την κρατούσα πεισματικά ανοιχτή !
4 σχόλια:
ήπιαμε δυό ούζα μετά.
αυτοί οι δυό, rena και σμιχ., χασκογέλασαν, είπαν ανέκδοτα κι ιστορίες για αγρίους...
αχ, nef.
αχ...
προσπαθώ να μη γονατίσω...
(σιωπηλή θέλω να είσαι)
(να προσέχεις στην εθνική.
σ' έχω έννοια)
Εγώ δεν ήμουν. Μα και να ήμουν μάλλον θα ήμουν μαζεμένος στη γωνιά μου (αντιλαμβάνεστε πλέον γιατι δεν παραβρίσκομαι σε συναντήσεις).
Χάρηκα που σας γνώρισα από κοντά. Όλους. Να είστε καλά.
μιά ερημιά γώνιασε εδώ
να πει καλημέρα.
καλημερα καλή μου λέξη. ουτε και εγω χρηστο ήμουν εκεί δηλ μετα που ήπιανε τα ούζα έπρεπε να φύγω
Δημοσίευση σχολίου