Ελευθερώνομαι απ' τη θάλασσαόταν έρχονται τα νέρα σ' εμένα.
Ας φεύγουμε πάντα. Ας γευτούμε
το υπέροχο τραγούδι, το τραγούδι που ειπώθηκε
από τα κάτω χείλη της επιθυμίας.
Ω θαυμάσια παρθενία.
Περνάει η αύρα δίχως αλάτι.
Στο μάκρος οσμίζομαι τα μεδούλια
ακούγοντας το βαθύ ψαύσιμο, κυνηγώντας να βρω
τα κλειδιά του υποβρύχιου ρεύματος.
Κι αν έτσι σκοντάψουμε
στο παράλογο,
θα θαφτουμε στο χρυσάφι του να μην έχουμε τίποτα
και θα κλωσσήσουμε την αγέννητη φτερούγα
της νύχτας, αδερφή
τούτης της ορφάνής φτερούγας της μέρας,
που στο πείσμα της να είναι μια δεν είναι πια φτερούγα.
Καίσαρ Βαλιέχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου