Μελαγχολία
Σαν ν’ άνοιξε στα σύννεφα μια πύλη, που διαβαίνει
λευκή, σε νεκροκρέβατο, η σελήνη πεθαμένη.
Κοιμήσου εν ειρήνη εσύ, κι εκεί ψηλά, μυριάδες
ας λάμψουν κι ας φωτίσουνε των άστρων οι λαμπάδες
το μαυσωλείο σου, κάτω απ’ τους θόλους των
ουρανών,
ω λατρευτή αυτοκράτειρα πασών μας των νυκτών !
Μέσα στην πάχνη κείτεται η απέραντη οικουμένη,
θαρρείς με πέπλο γυάλινον όλη σαβανωμένη,
ο αγέρας φέγγει και μακριά, στον κάμπο
σκορπισμένα,
διαφαίνονται χαλάσματα έρμα, εγκαταλειμμένα.
Το κοιμητήρι με κυρτούς σταυρούς μόνο αγρυπνεί,
μια κουκουβάγια έρχεται στους τάφους να σταθεί,
MIHAI EMINESCU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου