sinnefo

Έρπω λαθραία στις σκιές του άγνωστου εσύ,
Ερίζω με τη λαγνεία μου το πίσω μέρος του υποσυνειδήτου
και φράζω με το σθένος μου το μεσόφρυδο της αλλοτινής μου ζωής.
Μια ανήθικη ταλάντευση στην τραυλή υποχονδρία μου
να ισορροπήσω φωνάζοντας στις μύχιες ανασφάλειες μου «υπομονή ο δρόμος κάπου εδώ τελειώνει».
Αγγίζω τις παρυφές των ονείρων μου
και το φως που απορρίπτω είναι παρόν.
Απέναντι η νύχτα χωρίς φτιασίδια, χωρίς ένδυμα...