Σιωπή...

Σωπαίνω και η καρδιά μου χτυπά τα πράγματα μου στην πόρτα .

Ένα κλειδί ,ο κόσμος μια σταγόνα στη ζωή μου.

Πρώτη φορά ,πρώτη αγκαλιά .

Σιώπα τα αστέρια γελούν ,και ο ουρανός κλαίει .

Δροσιά, και ζέστη αναβλύζουν από ‘σένα.

Τα φώτα χαμηλώνουν

η μυρωδιά σου ξεχείλισε πέρα από ‘μενα

δεν σε φτάνω, δεν μπορώ.

Άνθρωποι νέοι, γέροι, και ‘γω άλλού,

Εσύ η προδοσία πέρα απ’ το όριο, η προέκταση της αμαρτίας μου.

Σκεπάζω τη γύμνια μου με τον φόβο μου.

Και η φωνή μακραίνει γίνεται αντίλαλος στα αφτιά μου

Σιωπά, τα αστέρια γελούν και ο ουρανός μαζί τους.

Σημάδι πάνω στο λόφο με τα χρώματα…