Στο μπλε του σκοταδιού ξεσπάω
λησμόνησα το δρόμο που με έφερε εδώ
λακτίσματα, σφυρίγματα, λικνίσματα τρελά
χορός! χορός!
Χωρίς σχέδιο πτήσης πλανιέμαι πάνω
στις στάχτες του δικού σου ουρανού
αποποιούμαι το φως, τον ήλιο
ενστερνίζομαι το ψιθύρισμα της θάλασσας,
κι εσύ η αμαρτία πέρα απ’ το όνειρο
βάζεις φρένο στις άναρθρες κραυγές μου
γράφω λέξεις χωρίς το υποκείμενο λογχίζω το
τίποτα για να έχω λόγω ύπαρξης
μια ανοησία καλά φυλαγμένη και μια φέτα
ζωής σε ένα δίσκο που ολοένα κολλάει.
λησμόνησα το δρόμο που με έφερε εδώ
λακτίσματα, σφυρίγματα, λικνίσματα τρελά
χορός! χορός!
Χωρίς σχέδιο πτήσης πλανιέμαι πάνω
στις στάχτες του δικού σου ουρανού
αποποιούμαι το φως, τον ήλιο
ενστερνίζομαι το ψιθύρισμα της θάλασσας,
κι εσύ η αμαρτία πέρα απ’ το όνειρο
βάζεις φρένο στις άναρθρες κραυγές μου
γράφω λέξεις χωρίς το υποκείμενο λογχίζω το
τίποτα για να έχω λόγω ύπαρξης
μια ανοησία καλά φυλαγμένη και μια φέτα
ζωής σε ένα δίσκο που ολοένα κολλάει.
Χορός! χορός ! χορός !
7 σχόλια:
Μου αρέσει αυτό το λιτό εδώ
ομίχλη και σαν να ψιχαλίζει
από τα μάτια σου
Συννεφούλα και μιά φέτα ουρανός
μπλούζ
nef.,
θα φύγω.
τ' αποφάσισα.
θα φύγω.
πώς να φύγω;
μπορώ;
Η λέξη δεν μπορεί να φύγει; Με τρομάζεις...
μην ακούτε, που συχνά χάνω την υπομονή μου, ή θυμώνω, ή απελπίζομαι...
μήτε μπορώ να φύγω,
μήτε θέλω.
Είμαι εδώ. Πάλι πίσω. Εσύ πού είσαι Συννεφούλα;
Δημοσίευση σχολίου