Στο μπλε του σκοταδιού

Στο μπλε του σκοταδιού ξεσπάω
λησμόνησα το δρόμο που με έφερε εδώ
λακτίσματα, σφυρίγματα, λικνίσματα τρελά
χορός! χορός!
Χωρίς σχέδιο πτήσης πλανιέμαι πάνω
στις στάχτες του δικού σου ουρανού
αποποιούμαι το φως, τον ήλιο
ενστερνίζομαι το ψιθύρισμα της θάλασσας,
κι εσύ η αμαρτία πέρα απ’ το όνειρο
βάζεις φρένο στις άναρθρες κραυγές μου
γράφω λέξεις χωρίς το υποκείμενο λογχίζω το
τίποτα για να έχω λόγω ύπαρξης
μια ανοησία καλά φυλαγμένη και μια φέτα
ζωής σε ένα δίσκο που ολοένα κολλάει.

Χορός! χορός ! χορός !