Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007

Χωρίς τίτλο


Α, αγαπημένε μου ποιητή
Ο ήλιος σμίγει με την ηλιαχτίδα σου
Και η αγάπη στις φλέβες χτυπά δυνατά
Τα δάχτυλα ανάμεσα στα σύννεφα
Παίζουν κρυφτό με τον έρωτα
Και οι στίχοι ω οι στίχοι είναι
Βάλσαμο στις ανείπωτες πληγές
Απόψε αποτάσσω την κόλαση
επιτρέπω και αμφιρρέπω ανάμεσα
στον ήλιο, το φως
Αποσυνθέτω το ζοφώδες απόστημα
του θανάτου και επιστρέφω
άλκιμος σε νερά ανέγγιχτα.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
quartier libre είπε...

είναι πολύ όμορφο κείμενο!
"επιστρέφω άλκιμος"!

ΜΠΡΑΒΟ!

Αιολος είπε...

Κρυφτήκανε οι ποιητές βαθειά στα όνειρά τους
κι οι τσαρλατάνοι χαίρονται που ήρθε η σειρά τους...

παμ παμ παμ παμ παμ...

sinnefo rain είπε...

Δεν είμαι ποιητής εγώ για να μιλήσω
Μα αν οι τσαρλατάνοι βγήκαν στην επιφάνεια, χώρο θα δώσω
Γιατί το ψεύτικο λίγο διαρκεί και το αληθινό "Παντάνασσα" πνοή

Αιολος είπε...

Ρίξε μια βροχή αλλοτινή, χάδι στο μυαλό και χάδι στην ψυχή.

Ανάγκη.