Ένας καιρός άνομβρος
Σεργιανίζει με αθυμία
Πάνω στο σώμα που τέμνει
τα άδολα όνειρα
φάσκω και αντιφάσκω πάνω
στη σαθρή χορδή του χρόνου
κυνηγάω χίμαιρες ,κατάδηλος
σαϊτεύω τον καιρό που
σεργιανίζει με αθυμία;
Μια βροχή περιμένω για να τρυγήσω
Ότι απόμεινε στη χορδή του χρόνου.
Σεργιανίζει με αθυμία
Πάνω στο σώμα που τέμνει
τα άδολα όνειρα
φάσκω και αντιφάσκω πάνω
στη σαθρή χορδή του χρόνου
κυνηγάω χίμαιρες ,κατάδηλος
σαϊτεύω τον καιρό που
σεργιανίζει με αθυμία;
Μια βροχή περιμένω για να τρυγήσω
Ότι απόμεινε στη χορδή του χρόνου.
4 σχόλια:
να προσέχεις τους δρόμους...
έχω πάντα άγχος
αν προσέχεις στον δρόμο...
μιλήσαμε πολύ ΚΑΙ χτες για σένα.
περπατήσαμε σχεδόν όλη την Πειραϊκή με τα πόδια, άκρη άκρη τη θάλασσα. μονοπωλείς την κουβέντα.
χαίρομαι για σένα, αδερφούλα.
μη γκρινιάζεις στη ζωή. έχεις κάτι πολύ σπουδαίο...
ξέρεις τι είναι, να σε νοιάζεται κάποιος;!
το έχω ξεχάσει...
όχι άλλη κουβέντα.
να προσέχεις.
Η βροχή είναι δική σου υπόθεση. Στο έχω ζητήσει εξάλλου. Εγώ βάζω τα υπόλοιπα: τα "φάσκω και αντί", τις χορδές του χρόνου, τα όνειρα και τις μουσικές που κρατάω για έκπληξη.
nef.,
δεν το γλυτώνω το καρδιακό, μαζί σου...
μ'αρέσεις...
και υπάρχει και τόση ανομβρία βρε παιδάκι μου...
γράφεις πολύ όμορφα...
την καλησπέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου