Μέσα στη υπόκωφη σιωπή της άμμου σημαδεύω τις λέξεις εμποτίζω το είναι μου με σκοτάδι μετρώ την απουσία σου και ξαναγεννιέμαι μέσα από την δική σου στάχτη ιχνηλατώ την σκιά σου βήμα, βήμα σκαλί το σκαλί και δεν έχω τίποτε άλλο γιατί όλα μου τα πήρες, τους ήχους απ’ τις λέξεις, τις λέξεις απ’ τους στίχους και τώρα τι ποιόν κοροϊδεύω, ποιόν γελοιοποιώ το δύστυχο εαυτό μου. Ω δύστυχε εαυτέ μου αναδύομαι από τα έγκατα της γης οι ρίζες μου μπλέχτηκαν σε τρελό μεθύσι δεν βλέπεις , δεν ακούς , πως μπορείς να μην ακούς! Δύστυχε εαυτέ μου κοίτα τους τοίχους, εκεί έχω γράψει τη λέξη που πληγώνει και τη σημαδεύω Σιωπή! Σιωπή ! Σιωπή !
3 σχόλια:
"Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να' χει το μέλλον μου να επιλέξει
πιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει..."
Ξημέρωσα μαζί σου σήμερα Σύννεφο.
Την καλημέρα μου.
και τη δική μου καλημέρα Σύννεφο!
-με την παράκληση, μη με κάνετε καρδιακιά...
τίποτ' άλλο δε σου λέω...-
τα υπόλοιπα στο κινητό.
Σιωπή!Επωφελήσου μουσική που ανεβαίνει ώς τα φύλλα ρίγος της νύχτας άνεμος σκοτεινός
πιάσε σύννεφο κόκκινο μούρο στόμα
θα σου τραγουδήσει φιλιά.Σιωπή!
Δημοσίευση σχολίου