Τα χεριά μου έγιναν άχυρα κάτω από τα σπασμένα αναφιλητά των ήχων
τα όρια είναι η απελπισμένη κραυγή της σκοτεινής μου ζωής τα αγγίζω τα μετρώ και γυρίζω πίσω εκεί που ο θάνατος σμίγει με τη ζωή κανείς πια… κανείς… τα πάθη μου είναι σκέψεις που πετάνε ενώ αποπνέω στις έξω μου αναλήθειες
μια σάτιρα χωρίς τέλος σατιρίζουν, χλευάζουν σα σμάρι μελισσών στο σκοτάδι των αρρωστημένων παραισθήσεων μου. Η αγοραφοβία μου , η μοναχικότητα... να επιδίδομαι στην ανεξέλεγκτη κατάθλιψη μου και να κρύβομαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου εκεί που έχω καταγράψει την αναίσχυντη λαιμαργία μου για τη ζωή και συγχρόνως για το θάνατο.
τα όρια είναι η απελπισμένη κραυγή της σκοτεινής μου ζωής τα αγγίζω τα μετρώ και γυρίζω πίσω εκεί που ο θάνατος σμίγει με τη ζωή κανείς πια… κανείς… τα πάθη μου είναι σκέψεις που πετάνε ενώ αποπνέω στις έξω μου αναλήθειες
μια σάτιρα χωρίς τέλος σατιρίζουν, χλευάζουν σα σμάρι μελισσών στο σκοτάδι των αρρωστημένων παραισθήσεων μου. Η αγοραφοβία μου , η μοναχικότητα... να επιδίδομαι στην ανεξέλεγκτη κατάθλιψη μου και να κρύβομαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου εκεί που έχω καταγράψει την αναίσχυντη λαιμαργία μου για τη ζωή και συγχρόνως για το θάνατο.
5 σχόλια:
Τα όρια είναι εκει που η ζωή σου δεν θα έχει φωνη για να κραυγάσει...
Καλησπερα ή μαλλον καλημερα
ναι καλη μου...ξερω
συννεφούλα,
δοκίμασε σε παρακαλώ,
αν μπορείς να μπεις στο blog μου.
δώσε τα στοιχεία που σου ζητάει.
μου ζήτησε τη διεύθυνσή σου με παπάκι και δίνω αυτή του mail σου. δοκίμασέ το, αν μπορείς να μπεις.
αν δεν μπορείς, απάντησέ μου εδώ, σ' αυτόν τον χώρο. απόψε.
εισαι καταπληκτική...
ευχαριστώ πολύ για το βράδυ...
προτίμησα να μείνω εκεί κοντά, στα 50 μέτρα απόσταση.
μου άρεσε πολύ. ήσυχη, σα να μουν μαζί...
Δημοσίευση σχολίου