Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Το φθινόπωρο της ψυχής


Εδώ, 

στα μέσα της ψυχής 

να βαστάω τα μπόσικα στις Ερυνίες 

να βάζω τους στρατιώτες μου στη σειρά 

για την αιώνια μάχη 

το αναλόγιο καλά καρφωμένο στα ριζά της ψυχής.

Φαλκιδεύω την απαντοχή 

από τον κυκεώνα της μιας και μοναδικής μου εμμονής 

να μείνω ως έχω στο χάος

 

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ριζά ψυχής- κυκεώνα- χάος:και αναδεύτηκαν τα σύμπαντα ,γιατί τι άλλο είναι ο κόσμος παρά μιά επιτομή σπαραγμάτων ;
Κράτα εκεί αρχέτυπη μοίρα χαραγμένη στο χέρι σου δικό το δοιάκι.

quartier libre είπε...

@
αγαπώ ό, τι γράφεις :)

quartier libre είπε...

@
έχω χάσει το θάρρος
και το κουράγιο μου.
ΕΝΤΕΛΩΣ.

Unknown είπε...

Πόσο θα ήθελα να ερχόσασταν! Έχω αγωνία ότι δε θα πατήσει κανείς κι ο χώρος που μας έδωσαν είναι τεράστιος…. http://abttha.blogspot.com/2009/05/20.html
Πέστε το και σε άλλους… meta sviste to...
σπασμένο χερι κάνου παντού κόπυ