....

Η φωνή σπάει
Ανθίζουν τα φύλλα της
Τα μάτια χαμηλώνουν

Υποκλίνομαι
Στο πρώτο πέταγμα
Κύκνου λευκού.

Πλημμύρισε η ψυχή...

Μια κινούμενη άμμο...

λευκές κόλλες...

Τώρα που η μέρα έφυγε

Έχασα την ενατένιση των πραγμάτων

Ώρες , στιγμές , μέρες

Επιμένουν

Θρύψαλα παντού

συνεχές βουητό μελισσών