Διαδρομές

Σε διαδρομές αντίστροφες εκεί που το πνεύμα συναντά
Το σώμα και η ύλη διαφεύγει
Που την ηδονή ξεγελώ…
Εκεί ξεθηκαρώνω το ξίφος μου με τα δυο μου πόδια στέρεα στη γηΝα αισθάνομαι τις φτέρνες παλλόμενα κακτόφυλλα στην καρδιά των βλεφάρων μου
Εκεί στήνει η γηθοσύνη τη λαχτάρα της και παίζει με τις λέξεις
Μα μια ζωή δεν μου αρκεί,
Ο στόχος δεν με συγκινεί,
Τα γράμματα δεν με βαστούν
Για αυτό και εγώ ζύγισα τα χέρια μου,
Φίλησα τον ίσκιο μου
Και φώναζα μέσα απ’ τη σιωπή:
"Χτύπα, χτύπα κι άλλο,
Πιο βαθιά πιο πολύ
Ρίξε, ρίξε όλο το θάνατο αντέχω"!

Ήταν εκεί να με θανατώνει
Να με τεμαχίζει
Να με θάβει στους δαιδαλώδεις δρόμους της
Και ήταν πάλι εκεί
Να με θωπεύει
Να με βαυκαλίζει
Με «ερωτικά σονέτα»
«ελεύθερους πολιορκημένους»
Και έναν «ήλιο πρώτο»

Νεφέλη 

....

Η φωνή σπάει
Ανθίζουν τα φύλλα της
Τα μάτια χαμηλώνουν

Υποκλίνομαι
Στο πρώτο πέταγμα
Κύκνου λευκού.

Πλημμύρισε η ψυχή...

Μια κινούμενη άμμο...

λευκές κόλλες...

Τώρα που η μέρα έφυγε

Έχασα την ενατένιση των πραγμάτων

Ώρες , στιγμές , μέρες

Επιμένουν

Θρύψαλα παντού

συνεχές βουητό μελισσών

Φλέρυ Νταντωνάκη

Η θεία φωνή της Φλέρυ Νταντωνάκη...

dream on

Ένα κομμάτι που λατρευω, μα πιο πολύ τους στίχους

Λέξη μου καλή αυτό είναι το βίντεο(τίποτα το ιδιαίτερο) βλέπεις το χεβι μεταλ με κυνηγά