Χωρίς τίτλο... Παραλήρημα

Ανασαίνω τον φόβο και θρέφω την ελπίδα...

Η σκέψη άρρηκτα συνδεδεμένη με το χρόνο ο χρόνος κύμα που σκάει στο βράχο του υποσυνειδήτου, το υποσυνείδητο άμπωτη στα χέρια, στα χέρια που αραξοβόλισαν σε λιμάνι στείρο, παναλκής στρέφει το πρόσωπο ο θάνατος μα δεν τον φοβάμαι πολεμάω της ψυχής μου τα ύστερα για την αδυναμία μου ζητώ συχώρεση (αν μπορώ να ζητήσω από κάπου). Του πεύκου η ακίδα μεστώνει στο κορμί, αίμα στα σπλάχνα του χριστού μου που σταύρωσα και ανάστησα από το πέλμα της άγουρης ελευθερίας μου.

Ανασαίνω τον φόβο και θρέφω την ελπίδα...