Γυρίζω στο μαύρο

το σύμπαν σε ένα μυαλό Οι σκέψεις ενοχές που μένουν ημιτελή κτίσματα στο ανολοκλήρωτο παράθυρο της γέννησης. Είμαι μόνο μια στιγμή μέσα στο θάνατο που με αγκυλώνει γητεύω το χρώμα ανακαλώντας το σχήμα με μόνη διαφορά ότι: τα μάτια μου τρύπησαν τον πάτο της ψυχής μου που παραπαίει ανάμεσα στο ψεύδος της στιγμής και την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης . τρίζω και τρίζοντας ανασχηματίζω τη σιωπή με τις αισθήσεις όλες σε κατάσταση μάχης στον πρώτο καίω το χρόνο στον δεύτερο ρέπω στο άπειρο ξεφλουδίζοντας το σκοτάδι στον τρίτο τριγμό ότι με αγκύλωσε ότι με τρύπησε το φορώ για ρούχο Μα τρίζω…!