Η πρώτη μου αλήθεια είναι πως
η αδικία είναι ανεκτή αν και απαράδεκτη.
Δεν έχω όρια
μόνο παρακμιακή πορεία
ο χρόνος απλά στέκει απέναντι
και το παιχνίδι με την πείνα γίνεται
επικίνδυνο στα χέρια του θύτη
ω και το τίποτα η μήτρα που γεννά τα παιδιά του
αγγίζω τα πλεγμένα καρφιά του παράλογου
και συγκρίνω το αίμα με τους νευρώνες
που ακροβατούν στα σκοινιά μιας τρέλας γυμνής
2 σχόλια:
πλεγμένα καρφιά
τρέλα γυμνή
μένοντας και επιμένοντας στις ακρότητες αυτές
έχω την εντύπωση πως ο χορόχρονος αναστατώνει τα διώνυμα ξεχνώντας τη βροχή στο σύννεφο.
δυώνυμα
Δημοσίευση σχολίου