Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Aνήμερη λήθη μου


Ντύνομαι με φτιασίδια για να ξεδιψάσω
Την ανήμερη λήθη μου,
Συλλαβίζω τα ξέφτια της τύψης
Που σφυρίζουν στην άκρη του απόλυτου
Σύμπαντος,
Ξεκινάω για να συναντήσω την οργή
Και συχνά σμίγω με το ανέλπιστο
Που ξεπηδά από τις μαύρες τρύπες
Του αχαλίνωτου μηδέν.
Νεφέλη 

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

'Ξεκινάω για να συναντήσω την οργή
Και συχνά σμίγω με το ανέλπιστο'
Με την αληθινή σου γλώσσα πάλι.

quartier libre είπε...

@ φιλάκι !

:)

quartier libre είπε...

@ nef,
πε μου, πώς σου φαίνομαι
με το κεφάλι κάτω;
-να μου πεις,πάντα ανάποδη ήμουνα-

sinnefo rain είπε...

*Λεξη
και με το κεφάλι ανάποδα για μένα θα είσαι πάντα η λέξη μου γιατί σε διάλεξα για φίλη
φιλάκια πολλά

*ΤΕ :)
Την καλησπέρα μου γλυκιά μου
Δυστυχώς ή ευτυχώς γράφω αλήθειες δικές μου μέσα από διαδρομές... διάφορες διαδρομές...
καλό βράδυ και στις δυο

ector p είπε...

Βομπαρδισμένο τοπίο

*********************

φτιασίδια ξέφτια τύψης ανήμερη ληθη ανέλπιστο οργή

απόλυτο σύμπαν μαύρες τρύπες αχαλίνωτο μηδέν
*************

εκκωφαντικό

αστραπή μέσα από σύννεφο εκεί που τ όνομά σου
φωτεινή Νεφέλη

Ανώνυμος είπε...

Βομπαρδισμένο τοπίο

*********************

φτιασίδια ξέφτια τύψης ανήμερη ληθη ανέλπιστο οργή

απόλυτο σύμπαν μαύρες τρύπες αχαλίνωτο μηδέν
*************

εκκωφαντικό

αστραπή μέσα από σύννεφο εκεί που τ όνομά σου
φωτεινή Νεφέλη