Πήρα στα χέρια μου τον ωκεανό
Πυρπόλησα τα χαμένα φεγγάρια της ξεγνοιασιάς και ξεγέλασα τον θάνατό μου.Τη γλώσσα του κορμιού τη διδάχτηκα μέσα απ’ τις σιωπές των τρελών
καταλήγοντας
πως η σάρκα αφουγκράζεται ρίψεις βότσαλων σε ωκεανούςκαι τα όνειρα -- απ’ τον καταιγισμός μιας αόρατης επιθυμίας για ζωή--
την διαφεντεύουν.Το κορμί καμιά λογική δεν τ’ οδηγεί μόνο η φαντασία της ψυχής μπορεί να τιθασεύσει την απεραντοσύνη του
και την ουσία του την αναζήτησα στις πνοές του κόσμου μα δεν τη συνέλαβα γιατί
δεν μπορείς να ορίσεις κάτι απόλυτα ατίθασο.
Τη σημασία της σάρκας την απέθεσα στο γείσο της αιώνιας περιπλάνησης παρέα με το χρόνο έτσι καθώς σχίζω στα δυο τον συρμό της σκέψης.
Πυρπόλησα τα χαμένα φεγγάρια της ξεγνοιασιάς και ξεγέλασα τον θάνατό μου.Τη γλώσσα του κορμιού τη διδάχτηκα μέσα απ’ τις σιωπές των τρελών
καταλήγοντας
πως η σάρκα αφουγκράζεται ρίψεις βότσαλων σε ωκεανούςκαι τα όνειρα -- απ’ τον καταιγισμός μιας αόρατης επιθυμίας για ζωή--
την διαφεντεύουν.Το κορμί καμιά λογική δεν τ’ οδηγεί μόνο η φαντασία της ψυχής μπορεί να τιθασεύσει την απεραντοσύνη του
και την ουσία του την αναζήτησα στις πνοές του κόσμου μα δεν τη συνέλαβα γιατί
δεν μπορείς να ορίσεις κάτι απόλυτα ατίθασο.
Τη σημασία της σάρκας την απέθεσα στο γείσο της αιώνιας περιπλάνησης παρέα με το χρόνο έτσι καθώς σχίζω στα δυο τον συρμό της σκέψης.
Νεφέλη
24 σχόλια:
εμένα πάλι, μου έσκισες στα δύο τον ειρμό της σκέψης :) κάπου χάθηκα, αλλά θα το ξαναδιαβάσω, πάω - τώρα! το υπόσχομαι! να, βγαίνω, με βλέπεις?
...να, το διάβασα τώρα, περισυνέλεξα ένα νόημα, ας ΄πούμε ότι το σώμα ερωτεύεται ατίθασα, χωρίς λογική? αφουγκράζεται τα βότσαλα, δηλαδή εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε τι θα ποθήσει από τους ανθρώπους γύρω, τι σήματα ερωτικά θα πάρει?
Ή μιλάει πιο γενικά, για άλλες ανάγκες του σώματος επίσης, όπως φαγητό, κλπ?
Κατι είδα, εσύ ήσουν; :)
Η πρώτη εκδοχή, καλά πας.
tsiailis αυτό που επιδίωξα να εκφράσω είναι ότι η σάρκα όπως και το κορμί έχουν ως αναφαίρετα συστατικά όχι μόνο την ύλη άλλα και το άυλο. δεν είναι κάποιος που δίνει πνοή στη σάρκα από έξω όπως πιστεύει ο χριστιανισμός άλλα η ίδια η σάρκα έχει πνοή και την ανατροφοδοτεί. δλδ το σώμα ολόκληρο δεν είναι μόνο πλασμένο από ύλη άλλα από την σύνθεση της ύλης με το άυλο και πως η ύλη και το άυλο είναι μετασχηματισμοι το ένα του άλλου και όχι δύο αντίπαλα άκρα όπως μας έχουν διδαξει ως τώρα. ο έρωτας λοιπόν εκφράζει αυτή τη σύνθεση καλύτερα από κάθε άλλο συναίσθημα και δεν χωράει η λογική αλλά μονάχα η σκέψη η ακαριαία που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προκαλεί
τώρα κάτι λες, αυτό το στοχασμό τώρα που ξεκαθάρισες και οριοθέτησες, στόχευσέ τον και ξαναγράψε το ποίημα απ' την αρχή,άμα θες τη γνώμη φυσικά. Έτσι κι αλλοιώς έχει και τυπογραφικά λάθη :) (είναι λίγο ενοχλητικό για τον δοσμένο αναγνώστη!)
αγαπητέ/ή tsiailis σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου και θα σου ζητούσα να γίνεις πιο συγκεκριμένος.
τι εννοείς να ξαναγραφει το ποίημα και για πια τυπογραφικα λαθη μιλας.
μήπως τώρα δεν υπάρχουν τα τυπογραφικά λάθη;
Πήρα στα χέρια μου τον ωκεανό
Πυρπόλησα τα χαμένα φεγγάρια της ξεγνοιασιάς και ξεγέλασα τον θάνατό μου.
Τη γλώσσα του κορμιού τη διδάχτηκα μέσα απ’ τις σιωπές των τρελών
καταλήγοντας
πως η σάρκα αφουγκράζεται ρίψεις βότσαλων σε ωκεανούς
και τα όνειρα -- απ’ τον καταιγισμός μιας αόρατης επιθυμίας για ζωή--
την διαφεντεύουν.
Το κορμί καμιά λογική δεν τ’ οδηγεί μόνο η φαντασία της ψυχής μπορεί να τιθασεύσει την απεραντοσύνη του
και την ουσία του την αναζήτησα στις πνοές του κόσμου μα δεν τη συνέλαβα γιατί
δεν μπορείς να ορίσεις κάτι απόλυτα ατίθασο.
Τη σημασία της σάρκας την απέθεσα στο γείσο της αιώνιας περιπλάνησης παρέα με το χρόνο έτσι καθώς σχίζω στα δυο τον συρμό της σκέψης.
απ' τον καταιγισμό
:)
(γιατί δεν μπορείς να ορίσεις κάτι απόλυτα ατίθασο) πιστεύω ότι δεν είναι ποιητικός λόγος αλλά πεζός. Στο δεύτερο μισό του ποιήματος χάνω την αλλαγή του στίχου, που τη βρίσκω στο πρώτο μισό, νοιώθω πως αλλάζει ο τρόπος δομής της γραφής χωρίς να αλλάζει το νόημα ή το ύφος.
όταν λες συρμός (+μόδα) μήπως εννοείς ειρμός?
Τα σχόλιά μου σε καμία περίπτωση δεν περιέχουν κακεντρέχια, αγαπητό σύννεφο. Από την αρχή σε συμπάθησα, και θα σε συμπαθήσω ακόμη πιο πολύ αν στο όνομα της ποίησης κατανοήσεις ότι απλά προσπαθώ να βοηθήσω. Τα καλά του ποιήματος θα τα συζητήσουμε αφού δομηθεί σαν πραγματικό ποίημα. Αλλωστε καμία συζήτησις δεν θα διεξαγότανε αν δεν είχε μια κάποια αξία ως φιλοσοφική σου τοποθέτηση.
Σε ευχαριστώ που με ακούεις.
Ανάλογα σχόλια μπορείς να κάνεις κι εσύ στη δική μου ποίηση, τα χρειάζομαι για να διορθώνω πράγματα που μπορεί να μην προσέξω.
νομίζω πως μάλλον δεν το έχεις κατανοησει αρκετά καλά το ποίημα και είναι πολύ φυσικό, γιατί δεν είναι δυνατόν να τα κατανοούμε όλα με την μία. μάλλον είχες δίκιο για τα τυπογραφικά λάθη άλλα τώρα που το διόρθωσα νομίζω πως γίνεται κατανοητό το ποίημα. ειλικρινά νομίζω πως δεν χρειάζεται άλλη γραφή γιατί ήδη έχει γραφτή δεκα φορές πριν την τελική του μορφή. από την άλλη έχω να σου πω πως δεν κατανοώ πάντα την διαφορά του ποιητικού από τον πεζό λόγο και νομίζω πως μου αρέσει να ακροβατώ στα οριά τους με ενστικτώδη τρόπο. μάλιστα θα σου πρότεινα να διαβάσεις λειβαδίτη που γράφει σε αυτή τη μορφή του ελεύθερου στίχου, του πεζού ποιήματος. επίσης σου τονίζω πως αν και σέβομαι πολύ τους φιλόλογους δεν είμαι και δεν θέλω να είμαι φιλόλογος. οπότε ακολουθώ τα δικά μου λάθη για να δω μήπως γίνουν κάποια στιγμή σωστά. μέχρι τότε είμαι λάθος. νοιώθω πολύ καλά με αυτό.
σε ευχαριστώ για τον διάλογο που ανοίξαμε.περιμένω και άλλα σχολιά σου για το ποίημα μου με χαρά.
Βεβαίως και δεν θα συνεχίσω το διάλογο περί του τεχνήματός σου, εξάλλου μια χαρά είναι. Απλά να τονίσω ότι δεν σχολίασα ως φιλόλογος, αλλά ως ποιητής, ομότεχνός σου. Ο λειβαδίτης αποφεύγει στερεότυπα (όπως όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι ποιητές) αλλά δεν καταλήγει σε πεζό λόγο. Η άποψή μου.
Βερμπαλισμό έχει ο Καβάφης στην ποίηση του.
Πήρα στα χέρια μου τον ωκεανό
Πυρπόλησα τα χαμένα φεγγάρια της ξεγνασιάς
ξεγέλασα το θάνατό μου
Τη γλώσσα του κορμιού διδάχτηκα
μέσα απ' τις σιωπές των τρελλών
καταλήγοντας
πως η σάρκα αφουγκράζεται
ρίψεις βοτσάλων σε ωκεανούς
και τα όνειρα
-- απ' τον καταιγισμό μιας αόρατης επιθυμίας για ζωή --
την διαφεντεύουν.
Το κορμί καμιά λογική δεν τ' οδηγεί
μόνο η φαντασία της ψυχής
μπορεί
την απεραντοσύνη του να τιθασεύσει
και την ουσία του αναζήτησα στις πνοές του κόσμου
μα δεν τη συνέλαβα
γιατί ποιος μπορεί να ορίσει
κάτι απόλυτα ατίθασο.
Τη σημασία της σάρκας απέθεσα
στης αιώνιας περιπλάνησης το γείσο
παρέα με το χρόνο
έτσι καθώς σκίζω
στα δύο
τον ειρμό της σκέψης.
αυτό εννοούσα, τίποτα παραπάνω, τώρα μπορεί να αναρτηθεί ως ποίηση. Σε εκτιμώ, μάθε από μένα, εγώ μαθαίνω από σένα την ευαισθησία της επανάληψης της λέξης "ατίθασος"
:)
Συννεφούλα εγώ δεν θέλω να μάθω τι γράφεις.
Αν ρωτήσεις τους ομότεχνους του κου Τσιάλη τι σκέφτονταν και τι εννοούσαν όταν έγραφαν πιθανότατα να χάσεις πάσα ιδέα για το πώς κατάφεραν να μας επηρεάσουν με τα άσχετά τους κίνητρα.
Μου φτάνει αυτό που εγώ διαβάζω. Γιατί αποκαλύπτομαι. Πώς μπορείς να διδαχτείς την "αποκάλυψη" αυτή;
Σε φιλώ. Πάω να περπατήσω.
τsiailis σε ευχαριστώ για την εκδοχή του τεχνηματός μου που παρουσίασες και ειλικρινά διαπιστώνω πως δεν άλλαξες τίποτα
παρά μόνο έβαλες την δική σου εκδοχή ανάγνωσης του τεχνήματός μου το οποίο μετα το τοποθέτησης στην ποίηση.
εγώ το διαβάζω άλλιώς και αυτή είναι η μόνη διαφοράς μας ως προς την τυπογραφική εκδοχή του. σχετικά με τα περί ανάλυσης νομίζω πως έχω γίνει πλήρως κατανοητός και πως ο αίολος με συμπληρώνει πλήρως. κυρίως όμως θέλω να τονίσω τη φράση του αίολου " πως μπορείς να διδαχτείς την αποκάλυψη;" και εκεί ειλικρινά είναι όλη η ουσία της ποίησης όχι μόνο για αυτόν που γράφει ένα ποιητικό τέχνημα άλλα και για αυτόν που το διαβάζει. άλλα μπορεί να είχε ο ποιητής μέσα του και άλλα να συλλαμβάνει ο αναγνώστης και μπορεί να είναι όλα αποδεκτά πλην κακεντρεχών προθέσεων.
καλα να είμαστε όλοι
@sinnefo rain
@αίολος
Με αφήνετε σύμφωνο και καλυμμένο. Σε ένα διάλογο δεν βγαίνει νικητής, βγαίνουν πολλές αλήθειες.
@sinnefo rain
και να με συγχωρείς που πήρα χώρο στο blog σου για τόσο εκτενή διάλογο που δεν αφορά σε κάτι που δεν έγραψες εσύ :)
Όλα για τη γραφή, το λόγο, πρώτιστα τον ελληνικό αλλά και σε άλλες γλώσσες ας εκφραζόμαστε και να διεθνοποιούμε τη σκέψη την ελληνική.
Η σκέψη κι η καλλιτεχνία, σε όποια γλώσσα κι αν αποδοθούν, με οποιαδήποτε τεχνοτροπία, είν' το ένα και το αυτό.
Η φιλοσοφία θέλει οπαδούς κι ακροατές. Ας κάνουμε το διαδύκτιο ένα χώρο που να ενώνει το βαθυστόχαστο λόγο, εδώ που δεν υπάρχουμε εμείς ως οντότητες.
Σ' αυτό το χώρο δεν είθισται, ούτε και μπορούμε να είμαστε εγωτιστές και κενόδοξοι. Εδώ που είμαστε παρά μια ψηφιακή απεικόνιση του ίδιου μας του είναι.
Με όπλο το λόγο και την εικόνα, εγώ προτάσσω την ποίηση σαν όπλο μου. Να πολεμήσω στο πλάι σας θέλω, κι αν η διάλεκτός μου ειν' κυπριακή, την αρχαία και τη νέα ελληνική διδάκτηκα.
Θα ήθελα να γράφω, όσο μπορώ, πιο κοντά στο αμιγή λόγο τον ελληνικό, αφαιρώντας κάθε λογής ξενόφερτα στοιχεία και τρόπους σκέψης και έκφρασης. Όσο μπορώ.
Σας καλούμε να προτάξετε κι εσείς ό,τι ασκείτε ως τέχνη για να υπεραμυνθούμε την ελληνικότητα μπροστά στην απειλή της παγκοσμιοποίησης του λεκτικού διαδυκτίου.
Πίνακες, στίχους, ποιήματα, δοκίμια, ιστορίες, απόψεις. Ό,τι έχει ο καθένας ως όπλο.
Σας καλούμε να κράζετε σε όλα τα μπλογκς σε όλους τους φίλους σας την αγάπη σας για το λόγο τον ελληνικό γράφοντας αμιγώς ελληνικά. Όσο μπορείτε.
επαναλαμβάνω εδώ την απάντηση που έδωσα στο μπλογκ μου για να διακιώσω το sinnefo rain. To επάνω σχόλιο δόθηκε σε όλους τους φίλους μπλογκερς σαν μια ευχή, δεν ήταν, αλοίμονο να ήταν, κριτική προς τη γραφή σου, δεν είμαι παρά μια φωνή χωρίς ταυτότητα, όπως όλοι μας, θέλω να ελπίζω, τίποτα, κανείς δεν είμαι για να κρίνω τις γνώσεις του καθενός στη γλώσσα. Μακρυά από μένα! Και ειλικρινά συγνώμη για την παρεξήγηση.
ok tsiailis και μην ζητάς συγνωμη.απλά απάντησα για το σχόλιο στη μικρή Νεφέλη.να είσαι καλά. :)
τι; αίολε, μη φεύγεις, περίμενέ με, να περπατήσουμε μαζί.
ναι, στο σκοτάδι, στον αγέρα,
να μένει μέσα μας αυτή η ανάγνωση
μη μιλάς
ξέρω
την κουβαλάς
σα χελιδονοφωλιά.
κι εγώ.
υπέροχο κείμενο.
Ματόκλαδα του ωκεανού ανοιγοκλείνεις, ν΄αναγνώσεις της σάρκας τις πνοές.
Όμορφες μουσικές.
Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου ( "ποιημάτων" μου), κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια....
Δημοσίευση σχολίου