Κλυδωνίζομαι στο άπειρο
μια σελίδα παλιά
Καρφώνω στα στήθη μου
Υπόσχεση να μείνω νηπενθής*
Θολή αχλή των πάντων μου
Εσύ!
Πανακλής αναδύομαι από θάλασσες
Σκοτεινές
Σχάζω στο σώμα σου να μπω
να ψηλαφίσω κάθε γωνιά κάθε κύτταρο
αφειδώλευτα σου προσφέρω το δάκρυ
του κορμιού μου
θολή αλκή των πάντων μου
μια σελίδα παλιά
Καρφώνω στα στήθη μου
Υπόσχεση να μείνω νηπενθής*
Θολή αχλή των πάντων μου
Εσύ!
Πανακλής αναδύομαι από θάλασσες
Σκοτεινές
Σχάζω στο σώμα σου να μπω
να ψηλαφίσω κάθε γωνιά κάθε κύτταρο
αφειδώλευτα σου προσφέρω το δάκρυ
του κορμιού μου
θολή αλκή των πάντων μου
Εσύ!
Καρυωτάκης*
3 σχόλια:
τρομερή η τελευταία λέξη :
εσύ !
ισχνάδα και δύναμη τούτο το εσύ.
Θα' θελα να' μουν σαν κι εσένα
ιστιοφόρο με τα πανιά του ανοιγμένα
αυτούς που μ'οδηγούν στην καταιγίδα
σε κάθε αμμουδιά να τους χαρίζω μια πατρίδα...
δευτέρα
μεσημέρι
η ώρα τέσσερις.
έχω δουλειά να κάνω,
μα δεν την κάνω...
καλύτερα να κουρνιάσω λιγάκι εδωδά.
Δημοσίευση σχολίου