Ονειρεύομαι όνειρα Διακαείς πόθοι αγκιστρωμένοι σε ώρες πολέμου
'Έλα ψυχή μου στο κατώφλι των αναμνήσεων
Σκόρπισε μέρες ειρήνης
Και τώρα τι; και τώρα πως;
Δεν ξέρω κανένα "πως"
Και δεν θα μάθω ποτέ το "γιατί".
Ο χρόνος... το ρολόι... τα λεπτά...
τα βήματα πίσω τα σβήνω δεν υφίστανται
Παρά μόνο ως ανάμνηση
Το παρόν και το τώρα διαφέρουν
και αν ναι σε τι;
Ίσως λέω ίσως στις παύσεις
Τα λεπτά, το ρολόι, ο χρόνος,
οι παύσεις της σιωπής...
Σιωπώ κι αντιμετωπίζω το χρόνο
με διαλεκτική.
