Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Γιατί έτσι


Έρχομαι…
δίνω τροφή στη σάρκα μου
και ακολουθώ το χνάρι
με τη χαρακιά στο αριστερό μάτι.
Πονάω…
μα δεν ακούω τα βήματα της κούφιας ησυχίας.
Το κουβάρι που τύλιξες
κόκκινο αποτύπωμα στο δρόμο της αναμονής,
το πέταξα μα μου γύρισε πίσω,
στις κατακόμβες του μυαλού μου
εσύ κύριε μου σατιρίζεις την αφέλεια του εφήμερου.