Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Έχω στήσει ενέδρα...


Η πρώτη μου αλήθεια είναι πως

η αδικία είναι ανεκτή αν και απαράδεκτη.

Δεν έχω όρια

μόνο παρακμιακή πορεία

ο χρόνος απλά στέκει απέναντι

και το παιχνίδι με την πείνα γίνεται

επικίνδυνο στα χέρια του θύτη

ω και το τίποτα η μήτρα που γεννά τα παιδιά του

αγγίζω τα πλεγμένα καρφιά του παράλογου

και συγκρίνω το αίμα με τους νευρώνες

που ακροβατούν στα σκοινιά μιας τρέλας γυμνής