Tο ποίημα

Το ποίημα παιδί σε εμβρυακή στάση
Δίπλα στο κύμα ξεχνιέται στα ρέμβη του νου
Με ορίζει με κλάμα που τρίζει
Με απιθώνει σε γέλιο που λύνει
Στο δωμάτιο εκείνο το σκοτεινό τον φόβο που προστάζει τα μυστικά του
Ενώ μειδιά ψιθυρίζοντας ένα άπληστο δίλημμα

Το ποίημα παλιάτσος που δακρύζει στο αέναο όνειρο της απαντοχής μου;
Ή μήπως διαφυγή από την επιλογή ώστε άλυτο να μείνει;

Ξυπνώ με ένα λυγμό μιας άηχης κραυγής.

Νεφέλη