Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Η γραφή


Το διάστημα είναι αίμα κι άλωση-

τη γραφή εγώ χάος όρισα:


εκεί οι λέξεις μου έπεσαν

και το κορμί μου πέφτει

και η κεφαλή ακολουθεί...


Ο χαμένος

Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση-

Σκόνη το δέντρο της αγάπης,

και η νύχτα αγώγι που κουβαλά τα βήματά μου,

και κουβαλά την έρημο


Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση-

Η ώρα ήταν γύμνια

κι ένδυμα ο θάνατός μου:

Ο κληρονόμος της άμμου

φέρνει τη μαύρη πέτρα για ψωμί

τον ήλιο, απόσκιο και νερό


Άδωνης

7 σχόλια:

quartier libre είπε...

Πέμπτη 27
nef.,
απαντώ εδώ, αντί για αλλού.
μου άρεσε ο σημερινός σου Κρισναμούρτι.
σωστός.

:)

Unknown είπε...

γι'αυτούς, ου τόπος...
ζεσταίνουν το κορμί της γης...

να βρέχεις νερό σύννεφο.
μερικ΄ς φορές οι άνθρωποι βρέχουν δάκρυα.

quartier libre είπε...

@ κάθομαι σαν τα παιδιά
κάτω από βροχές, μπόρες...
και δεν ξέρω πιά,
πώς να φυλαχτώ...

Αιολος είπε...

Ο κληρονόμος της άμμου φέρνει τη μάυρη πέτρα για ψωμί μα δεν τη δίνει. Κάθεται απέναντι και μας κοιτά με μάτια διψασμένα για αγάπη.

Ακούς την αγάπη;

Ανώνυμος είπε...

..λεξεις που γλιστρουν
απο τ'αδυνατισμενα δαχτυλα σου

..κορμι φυλλοβολο που ξεραινεται
πριν προλαβει να πεσει

..το κεφαλι σκυμμενο

ολα ακολουθουν

κι εγω εσενα

sinnefo rain είπε...

# καλώς ορισες misstati

Unknown είπε...

υπεροχο ποστ ... καταφερα να βρω αυτο το κειμενο που εψαχνα ...


σας ευχαριστω πολυ ....


κυβελη