Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

Μετρώντας το κόκκινο ώσπου να γεμίσει η ψυχή...



Θυμός που ξέσπασε πάνω μου, και δεν λέει να ξεθυμάνει. Τα λόγια φτωχά , η ζωή λίγη και δεν προφταίνεις, να ζήσεις όσα η καρδιά ζητάει όσα η ψυχή καρτεράει. Έφερα τη ζωή μου πάνω σε τεντωμένο σχοινί, παραπαίω στα όνειρα, στο ψέμα, την αλήθεια. Πάθη που κυριεύουν το κορμί, Έρωτας που σκλαβώνει το μυαλό. Ανάγκη για ζωή…Τούτη την ώρα, τούτη η στιγμή, μια φορά μόνο, μετά κενό. Θρήνος, γέλιο, ένας κλαυσίγελος τρελός που αιχμαλωτίζει τα πάντα γύρω του. Και συ κοιτάς έξω από το σώμα προσπαθώντας να εισχωρήσεις σε κορμιά ξένα σε δρόμους άγνωστους. Όσα η ψυχή καρτεράει….όσα η ζωή ζητάει. Χέρια που ψάχνουν αραξοβόλι στη χίμαιρα που ξέσπασε. Πλανιέται η ζωή μου πάνω στα αστερία του δικού σου ουρανού. Φύλλο κίτρινο το κορμί έπεσε στο χώμα ανήμπορο, κενό, ανούσιο. Ζητείται ζωή που να αντέχει, ζητείται σώμα που να κρατά γερά. Απόψε που η νύχτα χαμηλώνει…απόψε θέλω να αράζω στο λιμάνι σου. Το κορμί να βρει παρηγοριά, οι πληγές να κλείσουν. Πλασμένη από θάνατο και χώμα, γεμάτη σταυρούς η ψυχή, για τις χαρές που δεν ήρθαν, τις λύπες που φώλιασαν μέσα μου. Ωκεανός…και τυλίγω τα χέρια γύρω μου…άγγιγμα δικό σου…κάθε κύτταρο κάθε σπιθαμή. Ωκεανός απέραντος απλώνω τα χέρια στον ήλιο ζητώ βάλσαμο για τις πληγές. Παρακαταθήκη αφήνω την ψυχή…

3 σχόλια:

Αιολος είπε...

When as a child I used to bathe in my blue heaven
my mother's lullaby would soothe and keep me warm
and in my room a candle burning
outside the wind that would be blowing up a storm

Which would play tricks at night with my imagination
and my imaginations kept me so alone
oh in my room I'd sit in silence
while all my demons would be knocking on my walls


How people differ never ceases to amaze me
I know there's no one here or nothing that can save me
and after spending nights with every kind of lover
it's plain to see that love it's just a step from nowhere

I learned to love in me my flaws and contradictions
I learned to love in me my passions and addictions
it was my image that i saw there in the water
down by the river and the deep blue hurting sky

The only truth I know is days that come-a-tumbling
and all my colors I saw drifting down the stream
oh in my room I sit in silence
with times comes knowledge and this knowledge kills the dream...

quartier libre είπε...

Nef ???

εδώ είμαι...

Αιολος είπε...

Καλό μου σύννεφο.